„Żywizna" (po kurpiowsku „natura”) to duet gitarzysty Raphaela Rogińskiego i Genowefy Lenarcik, śpiewaczki oraz córki wielkiego przedstawiciela folkloru Kurpiów, Stanisława Brzozowego. Twórcy "Żywizny" korzystają z tradycji śpiewów leśnych, przywołując we wspólnych utworach dzikość i tajemnicę Puszczy Zielonej. Charakter utworów tworzą wyjątkowa liryka tradycyjnych tekstów kurpiowskich oraz czerpiąca z wielu kultur, współczesna gitara Raphaela Rogińskiego. Leśny śpiew spotyka się w tej muzyce z przesterowanym brzmieniem gitary elektrycznej, nasuwając skojarzenia z bluesami z Delty Mississippi. Dźwięki gitary czasem naśladują pieśń, a czasem wdają się z nią w dyskusję o przyrodzie, o mieszkańcach puszczy i ich emocjach.
Skład zespołu:
Genowefa Lenarcik (ur. 1939 r.). Pochodzi ze wsi Krobia na Kurpiach, gdzie jako dziewczynka uczyła się śpiewu od swego ojca - Stanisława Brzozowego. Następnie wyszła za mąż i zamieszkała w Słotwinach obok Kazimierza Dolnego, gdzie żyje do dziś. Jej kariera sceniczna rozpoczęła się niespodziewanie, w roku 2015, kiedy wystąpiła po raz pierwszy na dużej scenie, w ramach Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata. Do tej pory śpiewała jedynie w domu oraz na nielicznych festynach w rodzinnej wsi. Pewnego razu, słuchając radia trafiła na rozmowę z badaczami folkloru kurpiowskiego, zachwycającymi się nagraniami ze zbiorów PAN, na których uwieczniono śpiew Stanisława Brzozowego. Pani Genowefa, zaskoczona, skontaktowała się z etnomuzykologami - efektem tego spotkania był występ na festiwalu. Dzięki artystycznej izolacji, w której śpiewaczka pozostawała przez kilkadziesiąt lat, jej śpiew nie został poddany żadnym wpływom, a pieśni, które wykonuje zachowały swój archaiczny, oryginalny charakter. Genowefa Lenarcik, oprócz niepowtarzalnego repertuaru kurpiowskich pieśni, odziedziczyła także po ojcu wybitny, donośny głos.
Raphael Rogiński (ur. 1977 r.). Gitarzysta, kompozytor i wykonawca, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Wykształcony jazzowo i klasycznie, swoją edukację poszerzył również o muzykologię i etnomuzykologię. Mariaż tych dwóch dróg jest wyznacznikiem stylu jego twórczości zarówno pod względem kompozytorskim, jak i wykonawczym. Głęboko związany z kulturą żydowską, prowadzi badania nad jej zapomnianymi tradycjami, przekładając ich znaczenia na język współczesności. Wynikiem tych poszukiwań są dwa zespoły, którym Rogiński przewodzi: Shofar (z Mikołajem Trzaską i Maciem Morettim) i Cukunft. Był także dyrektorem artystycznym festiwali przedstawiających nową kulturę żydowską (Tikkun, Varshe, Mizrach) oraz konsultantem wielu projektów z nią związanych. Gra również muzykę turecką, beduińską, afrykańską, lapońską, perską i ormiańską współpracując z muzykami z tych miejsc. Prymitywna muzyka Ameryki, blues i rock lat 60-tych to kolejny znaczący obszar inspiracji Rogińskiego. Dogłębne analizowanie technik gitarowych, dorobku klasycznych gitarzystów bluesowych i znajomość instrumentarium lat 50-tych i 60-tych stały się podstawą jego brzmienia. Zainteresowanie folklorem kurpiowskim doprowadziło go do Genowefy Lenarcik, wybitnej śpiewaczki tego regionu, córki legendarnego wykonawcy kurpiowskiego, Stanisława Brzozowego.
Wydarzenie odbywa się w ramach projektu LATOŚ NA WENEI. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach programu Narodowego Centrum Kultury "Kultura - Interwencje 2021"
