Niestety, w naszych czasach są tacy, którzy hołdują materializmowi w imię Boga i swoją duszę wymazują z księgi swoich przekonań. Inni wcale nie zajmują się kwestiami religijnymi, bo mają sprawy rzekomo ważniejsze, jak politykę, naukę, urząd, gospodarstwo, handel, używanie życia. Inni tworzą swoją religię, zasadzającą się na kilku oderwanych na nieraz panteistycznych pojęciach o Bogu, lub na jałowym i bezdusznym sentymentalizmie. Mało kto dzisiaj zna religię katolicką i przejmuje się jej duchem, a niedowiarstwo pukające odważnie do umysłów i serc młodzieży prowadzi ich do nihilizmu.

W swojej ziemskiej wędrówce każdy z nas spotyka różne rzeczy, które zajmują ducha i przywiązują serce. A cóż powinno obchodzić nas najbardziej i być nam najdroższym? Religia, dlatego, że od niej zależy nasze szczęście na ziemi i poza grobem. Również dlatego, że wnika głęboko w stosunki życia prywatnego, rodzinnego, społecznego i politycznego. Tak więc człowiek na każdym kroku spotyka się z nią. Tymczasem tylu ludzi pośród współczesnych katolików, nie zna religii prawdziwej, jak ją znać powinni, a są i tacy, którzy religię potępiają, mimo że jej nie znają. A przecież nasz rozum i święta Księga wykazują, że religia wypływa z koniecznych potrzeb natury ludzkiej i ogarnia wszystkie władze, czyli całą istotę ludzką.

Z kolei, jeśli już prowadzimy życie religijne, to nie wystarczy zdobywać się na chwilowe poruszenia serca i zachcianki woli, ale trzeba mieć wiarę mocną i żywą w objawione prawdy, których naucza Kościół katolicki, i działać według objawionej prawdy Bożej. Natomiast religia, wypływająca jedynie z wewnętrznego uczucia, a nie opierająca się na niewzruszonych dogmatach, byłaby jakimś wybujałym sentymentalizmem, czyli tkaniną mglistych porywów, marzeń i dążeń, zmieniających się według indywidualnych usposobień i według stopnia ewolucji pojedynczych ludzi, a tym samym miałaby na sobie widoczne piętno fałszu i rozkładu. Błędem jest także przekonanie, jakoby religia polegała tylko na pobożnych praktykach, bo jej istotą jest cześć Pana Boga w duchu i prawdzie, objawiająca się przede wszystkim jako wiara, nadzieja i miłość. Cześć zewnętrzna bez czci wewnętrznej i bez prawdziwej moralności jest ohydną obłudą i jakby urąganiem się z Boga.

Nieodłącznym elementem katolickiej religijności jest różaniec, ponieważ składa się z najistotniejszych modlitw, które zawierają w streszczeniu cały skarb wiary naszej. Modlitwa różańcowa jest tak łatwa do odmawiania, tak dla wszystkich klas i stanów społeczeństwa przystępna, że ją odmawiać potrafią uczeni i prostaczkowie, mężczyźni i niewiasty, dorośli i dzieci – odmawiać można i w kościele i w domu, w drodze i w polu, i na morzu i na lądzie, i na wojnie i na łożu boleści...

W niedzielę, 02. października 2022r. o godz. 16.00 przy pomniku Opatrzności Bożej będziemy wspólnie odmawiać różaniec w intencji rodzin z Gniezna i Polski, o ich nawrócenie duchowe i moralne, a także będziemy się modlić o wiele katolickich rodzin.