W życiu każdego człowieka wielkim niebezpieczeństwem jest utrata wiary. Można to porównać do utraty wzroku, kiedy ślepiec po omacku próbuje ukroić nożem chleb. Ślepi są ludzie, którzy nie wierzą i pozbawieni wiary oraz światła rozumu tracą zdrowy rozsądek oceniając świat emocjami, które skrzywiają otaczającą ich rzeczywistość.
Wśród właściwości doskonałej wiary wymienić należy przede wszystkim – nadprzyrodzoność, gdyż wierzymy w prawdy, które przekraczają nasz rozum: tajemnica Trójcy św., wcielenie Boże, Odkupienie, łaska, sakramenty, rzeczy wieczne itd. Wielu ludzi wierzy nie dlatego, że pojmuje, ale dlatego, że Bóg tak powiedział. Bóg raczył oświecić nasz rozum i natchnąć wolę, by przyjąć tę prawdę, którą nam objawił. Ta prawda przekracza nasz rozum, dlatego wola musi jeszcze to przymusić. Sami nie jesteśmy w stanie wierzyć i wierzymy z łaskawości Bożej, za którą winniśmy okazywać wielką wdzięczność. Niestety współczesny człowiek dumnie pozywa prawdę Bożą przed trybunał rozumu i zaczyna wykluczać istnienie Pana Boga, a w Jego miejsce stawia sam siebie. Wówczas tworzy świat według zasad własnych, nie wiedząc do czego tak naprawdę jest powołany. Pojawia się egoizm tak obcy istocie religii polegającej przecież na miłości, na całkowitym oddaniu się, na ofiarowaniu się, na poświęceniu się wzajemnym i służbie pokornej. Wreszcie człowiek nie poczuwa się do wewnętrznej przemiany i często myśli, że jest dobry z natury i polegając ciągle na sobie rodzi bolesne skutki dla siebie i swoich dzieci: dewiacje, przestępstwa, wojny, rozbite rodziny, zaślepienia itd.
Ta nadprzyrodzoność to również troska, by nie stracić tego daru wiary, o który nieustannie trzeba dbać. Dookoła coraz mniej ludzi wierzących, nawet wśród duchownych, więc trzeba być pokornym, bo „wiara nie jest dla pysznych , ale dla pokornych”. Nasza wiara winna być więc: pokorna i prosta, silna i daleka od powątpiewania, mężna, by nic nas od Boga i Kościoła nie zdołało oderwać oraz żywa, to jest połączona z miłością oraz wytrwała. Wiara jest potrzebna każdemu i jest to środek konieczny do zbawienia: „Kto nie wierzy, będzie potępiony.”
Wiara jest wolna, ale w tym sensie, że człowiek może nie interesować się treścią objawienia. Niestety człowiek ma tę wolność, że może odrzucić Pana Jezusa, a Pan Bóg nie zmusi nikogo do wiary. Mimo wszystko musimy ratować wszystkich oddalających się od wiary, a więc ostrzegać przed wszystkim, co atakuje rozum ludzki, tj. szerzone błędy wolności, co liberalizm głosi: wolność wyznania, wolność słowa, wolność poglądów. Atak na rozum i na wolę ludzką w postaci szerzenia nałogów grzechowych, szerzenia zgorszenia, braku wychowania prowadzi do tego, że człowiek przestaje wierzyć. Jeśli rozum zostaje zdeprawowany, wola zostanie osłabiona i światło wiary, nie ma na czym tak naprawdę budować.
Wiara również daje pokój i szczęście, z którymi nic nie można porównać. Trzeba się o nią modlić nie tylko dla siebie, ale i dla drugich, zwłaszcza dla naszego narodu, o nawrócenie nasze i innowierców.
W niedzielę, 03.kwietnia 2022r. o godz.16.00 przy pomniku Opatrzności Bożej w Gnieźnie odbędzie się różaniec publiczny w intencji gnieźnieńskich i polskich rodzin, o ich nawrócenie moralne i duchowe.
