Pan Klemens - szpec od muzyki

Jesteś tutaj:Blogi Blubranie Marychy Pan Klemens - szpec od muzyki

czwartek, 17 lutego 2022 13:26

Pan Klemens - szpec od muzyki

Maria Ciążyńska

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
2 komentarzy

zdjęcie nadesłane

Tej, coś kole Zaduszków kikam wew internat, co tam nowygo wew Gniyźnie i co ja widze, jest fotegrafka grobu nieboszczyka śp. Klemensa Waberskiego. Pan Klemens, za życia skromniuchny i niepozorny ma grób, że aż żal patrzeć - jednym słowym Nyndza! No, myśle sobie: Chłopie, Ty żeś zasłużył na lepszy kamiń zez napisym!

Pamiyntam za dziecioka, jak p. Waberski odwiedził nas na Staszyca. Mieszkał na Tysiącleciu, daleko nie miał, ale musiał wszkrabać sie na 3. piyntro. A było tak: moja mamuchna robiła wew biurze i miała tam różniste kompele, co to se klafciły przy papiórkowy robocie. One godały, że ich gzuby łażą do Muzyczny, bo takie zdolniachy. Śpiywaja, grają na forteklapie, a zaś stalują sie , jak przyłazi famuła na imininy. Kóniec kóńców my nie gorsi- kupujymy instrumynt! Chłopy wtośtali na nasze wyżki pianino i co dalej? Ponoć trzeba to jakoś nastroić, ale kto sie na tym zna? Tej, jest taki! PAN WABERSKI! Na drugi dzień przyleciał jak z propelerem! Jak tylko rozchodziło sie o muzyke, on był piyrszy! Pobrzdąkał i od razu nastawił te grajotko! Ale ja żem myślała, że pare razy polete po klawiszach i fertyg. Nic zez tego - nuty za trudne, uszy nadepnięte przez słonia i raptym kóniec ty kariery!

Pana Klemensa często było widać na ulicach Gniezna. Z teczuszkom, wew laminatowym brązowym paltociku, wew okulorkach zez szkiełkami od weków przemykoł skrómniutko, wiara wiedziała, że on pod deklym ma aby muzyke - taki jego fach i hobi razym wzięte.

Po ochajtnięciu miyszkałam wew centrum miasta. Moja szwagierka za ścianom nabyła pianino. W mieście spotkała p. Waberskiego i sie zgodali, że skontroluje grajotko, a zaś urządzą koncert! I faktycznie. Przyszło pare wiary, usiedlim i sie zaczyło...życie kulturalne. Pan Klemens grał kawałki, opowiadał, objaśniał. Całkiem jak na fylmach, co to tacy Ą, Ę w salonach słuchali se muzyki, przegryzali ciasteczka i popijali kawuche, tej!

W latach 80. przenieślim sie na wygnajewo. I tam tyż odwiedził nas p. Klemens. Mój ślubny jako belfer musiał gnać na pochód piyrszomajowy. Ja siedziałam wew chacie, bo miałam małe rojbry. Chłop poleciał na autobus i długo nie trwało, jak był nazad. Wcale nie jak zez pochodu, co to ciągnył sie godzinami. Na pomoc przyszedł śnieg! Walił wtedy tak gęsto, że wszystkie moje czerwone tulipany oblekły białe boby.

Razym zez chłopym wparował do nas pan muzyk! Posiedział sobie, poklafcilim i było bardzo miło. Pan Klemens był kopalnią wiedzy o Gnieźnie! Śnieg przestał padać, nasz gość wrócił do chaty, a my mielim wspomnienia: upiekł sie pochód, choć czulim na plecach oddech kumuny, w maju padał śnieg, czyli Gwiazdka w maju i dobre rozmowy z dobrym człowiekiem! Teraz można se poczytać o p. Waberskim w Encyklopedii Gniezna. Szkoda aby, że ten jego nagrobek taki marny... No i że tyle gnieźnioków sie namkło, choć zrobili wuchte dobrego!

Dział: Blubranie Marychy

Tematy:

2 komentarzy

Link do komentarza wtorek, 01 marca 2022 14:11 napisane przez Zenon Kasprzyk
W dawnych czasach jako mieszkaniec Gniezna pracowałem na Mieszka niedaleko Szkoły Muzycznej i często spotykałem pana Klemensa -
Teraz oglądając zdjęcie przypominam sobie jego jako muzyka.
To juz minęło ponad czterdzieści lat od mojego wyjazdu z Gniezna ale pamięć tej twarzy pozostał.
Link do komentarza czwartek, 17 lutego 2022 15:22 napisane przez mjj
Pan Klemens wystarczyło, ze usiadł do fortepianu i grał to, o co go poproszone, ze słuchu, z wspaniałym rozbudowanym akompaniamentem. Nieprzeciętny talent, wręcz mistrzostwo. Bardzo lubiłam pana Waberskiego, bo ucząc się w Szkole Muzycznej musiałam grać etiudy, sonatiny i takie tam inne poważne utwory, a pana Klemensa często poprosiliśmy w czasie przerwy do salki, żeby nam zagrał cos dla ucha. I nigdy nie było problemu, wszystko grał bez nut, nienagannie i cieszył się, ze nam się to tak podobało! Z Wiesią jego córką mam wspomnienie bardzo smutne z ostatniego dnia jej życia przerwanego nagle i niespodziewanie. Ale to już inna historia.

Skomentuj

W związku z dbałością o poziom komentarzy, prowadzona jest ich moderacja. Wpisy wulgarne, obsceniczne czy obrażające innych komentatorów i naruszające podstawowe zasady netykiety (np. pisane CAPS LOCKIEM), nie będą publikowane. Zapraszamy do kulturalnej dyskusji. Ponadto prosimy nie umieszczać wklejonych obszernych tekstów, pochodzących z innych stron, do których to treści komentujący nie posiadają praw autorskich. Ponadto nie są dopuszczane komentarze zawierające linki do serwisów, prowadzonych przez wydawców innych lokalnych portali.

Powrót na górę