Prymas wygÅ‚osiÅ‚ również homiliÄ™, w której - nawiÄ…zujÄ…c do sÅ‚ów KsiÄ™gi MÄ…droÅ›ci i psalmu responsoryjnego - mówiÅ‚ o Niebie, mÄ…droÅ›ci i odpowiednim przeżywaniu tego wyjÄ…tkowego dnia w roku. "Po co przychodzimy na cmentarze? - po to, aby spoglÄ…dajÄ…c w przeszÅ‚ość i patrzÄ…c na dzieÅ„ dzisiejszy, uczyć siÄ™ mÄ…droÅ›ci. Jest to wielki dar Boży. Pismo ÅšwiÄ™te mówi, że poczÄ…tkiem mÄ…droÅ›ci jest bojaźń Boża. Dar mÄ…droÅ›ci zdobywa siÄ™ w modlitwie, tego nie nauczy siÄ™ czÅ‚owiek z książki, nie otrzyma go na żadnym uniwersytecie." - mówiÅ‚ abp Józef Kowalczyk i dodaÅ‚: "Cmentarz to ziemia uczÄ…ca nas mÄ…droÅ›ci. Nasi zmarli nas jej uczÄ…, pobudzajÄ… do refleksji".
ZwróciÅ‚ również uwagÄ™ na kruchość i krótkość ludzkiego życia, nawoÅ‚ujÄ…c, by żyć mÄ…drze i Å›wiadomie, wzorujÄ…c siÄ™ na Å›wiÄ™tych i bÅ‚ogosÅ‚awionych. By żyć tak, aby w każdej chwili być gotowym do zdania indywidualnego sprawozdania z wÅ‚asnego życia. PodkreÅ›liÅ‚ też, że każdy z nas może zostać Å›wiÄ™tym: "Niebo jest dla wszystkich, którzy zechcÄ… iść przez życie zgodnie z przykazaniami, sumieniem i wartoÅ›ciami." - mówiÅ‚ Prymas.
Na koniec nawoływał do tego, by potrafić wybaczać. Aby przychodząc na cmentarze, spędzać ten czas na medytacji, modlitwie i rozmowie z bliskimi, i wyciągać z nich właściwe wnioski i refleksje. By wracać do domu spokojniejszym i wolnym wewnętrznie.
Uroczystość Wszystkich ÅšwiÄ™tych wywodzi siÄ™ gÅ‚ównie z czci oddawanej mÄ™czennikom, którzy oddali swoje życie dla wiary w Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy ÅšwiÄ™tej. Pierwotnie Å›wiÄ™to to obchodzono 13 maja.
OdwiedzajÄ…c groby najbliższych, zwróćmy także uwagÄ™ na opuszczone, zaniedbane nagrobki i zapalmy na nich chociażby symboliczny znicz.