„Åšwieczka zgasÅ‚a” to prawdopodobnie jeden z ostatnich utworów Aleksandra Fredry. Opowiada o losach obcych sobie podróżnych, którzy przez przypadek losu znaleźli siÄ™ w ulewnÄ… noc pod jednym dachem. On (Szymon KoÅ‚odziej) i Ona (Sonia Jachymiak) nie dostrzegajÄ… swoich postaci w mroku, który ledwo co rozÅ›wietla pÅ‚omieÅ„ Å›wieczki. Z poczÄ…tku nie zwracajÄ… na siebie zbytniej uwagi. To na podstawie gÅ‚osu i prawionych opowieÅ›ci szybko wyrabiajÄ… o sobie niechlubne zdania. On - miaÅ‚by być podstarzaÅ‚ym, aroganckim kawalerem gardzÄ…cym kobietami, ona - nieatrakcyjnÄ… marudÄ… (i to pewnie jeszcze nie najmÅ‚odszÄ…). Åšwieczka jeszcze siÄ™ tli, a do tego czasu wiele może siÄ™ wydarzyć i ulec zmianom w pozorach mroku.
ByÅ‚ to dość osobliwy spektakl. W swojej naturze minimalistyczny, a jednak wyrażajÄ…cy dostatecznie wiele. OczywiÅ›cie w przypadku tak krótkiej formy caÅ‚a uwaga zostaje skupiona na dwójce aktorów, którzy w swoich rolach wypadli doskonale. Zarówno Sonia Jachymiak i Szymon KoÅ‚odziej bardzo dobrze wczuli siÄ™ w balans zachodzÄ…cy w odgrywanych przez nich postaciach. Ona – trochÄ™ arogancka, ale zarazem urokliwa. On – cyniczny, ale i dobrotliwy oraz zabawny. Aktorzy odegrali zÅ‚e i dobre strony bohaterów, ukazujÄ…c tym samym zależność mroku i Å›wiatÅ‚a.
Cóż, dla mnie trochÄ™ minusem byÅ‚a forma czytana tego przedstawienia. Nie przekÅ‚adaÅ‚o siÄ™ to co prawda na kompetencje i warsztat aktorski Soni i Szymona, bo kartki absolutnie nie rozpraszaÅ‚y ich uwagi i zaangażowania. Jednak wizualnie wyglÄ…daÅ‚oby to lepiej. Pomoce dydaktyczne może nie zabijaÅ‚y owego uroku, ale przysÅ‚aniaÅ‚y Å›wiatÅ‚o, wtedy gdy powinno ono być znaczÄ…ce (np. ich cieÅ„ zakrywaÅ‚ twarz Soni).
PodsumowujÄ…c – bardzo dobrze rokujÄ…cy aktorzy, którzy w jednoaktówce „Åšwieczka zgasÅ‚a” pokazali kunszt swego zawodu, do tego w przystÄ™pny i zabawny sposób.
Aktorzy:
Szymon Kołodziej
Sonia Jachymiak
Opieka artystyczna:
Radosław Kuźmicz
Koordynator projektu:
Marek Cybułka